Over de Kunstenaars

Stadstekenaars 2020

Coronatijd getekend in 2020

Frank Stoks
(1971) is een echte stadstekenaar. Wie in Rotterdam onderweg is, komt hem tegen op straat, altijd met een iPad in de hand. Terwijl hij een praatje maakt, zit hij rustig te tekenen. De tekeningen van Stoks hebben een sterk verhalende kwaliteit. Ook blijft hij zichzelf technisch uitdagen door gebruik van verschillende tekenmaterialen, zowel analoog als digitaal. Tijdens de ‘intelligente lockdown’ trekt Stoks de stad in met zijn campingstoel, op zoek naar plekken waar Rotterdammers ondanks de maatregelen samenkomen. Daar tekent hij. Tijdens de versoepeling van de maatregelen legt hij de voorzichtige ontmoetingen op anderhalve meter vast. De tekeningen van Stoks bieden inzicht in de ontwikkeling van de crisis: van de buitensporters tot de eerste dag dat terrassen en markten weer open mogen.

Door deze tekeningen op chronologische volgorde te monteren in een video wordt de evolutie van de coronamaatregelen inzichtelijk.

Pris Roos
Pris Roos (1984) groeide op in Rhenen. Haar familie migreerde uit Indonesië om in Nederland een eigen toko te beginnen. Roos groeide op met deze toko, een ruimte van samenzijn, kleuren, geuren, eten, verhalen en beelden van immigranten. De toko is een grote inspiratiebron voor haar. De verhalen waar normaal geen gehoor voor is, vinden hun weg naar haar schetsboek. Roos laat zich niet inperken door het formaat van haar schetsboek, ze bouwt dit verder uit door verschillende papierformaten boven elkaar te plaatsen, waardoor er een collage ontstaat.

Roos woont nu om de hoek van de Beijerlandselaan en ging aan het begin van de crisis twee weken in zelfisolatie. Tijdens haar quarantaine tekent ze veilig vanachter haar raam, met verrekijker, de bewoners op Zuid. Na die periode trekt ze op de fiets dagelijks van de Afrikaanderwijk naar Crooswijk om de veranderingen in de stad vast te leggen. Pas op het moment van de Black Lives Matter-protesten, begin juni, voelt ze de urgentie om zich weer onder te dompelen in het weefsel van de stad om hier, door middel van kleurrijke oliepasteltekeningen, verslag van te doen.

Erico Smit
Erico Smit (1985) werkt op de huid van de tijd, houdt van analyseren, en van deze analyses vervolgens te vertalen naar beeld in de breedste vorm. Hij gaat fietsend, lopend of met het openbaar vervoer de stad door met zijn camera’s, waaronder een GoPro, om situaties, mensen en hun emoties daarna zo accuraat mogelijk vast te leggen in zijn tekeningen.

Smits tekeningen zijn een mix van analoge bewerkingen met inkt, acrylverf en potlood, en digitale nabewerkingen. Zijn lijnenspel en kleurgebruik hebben iets onheilspellends.
Smit deelt de coronacrisis in vier fases op, vanaf de schok van de eerste maatregelen tot de laatste versoepelingen in de zomer. In zijn tekeningen heeft hij alleen oog voor zijn onderwerp en laat alle overbodige details achterwege, waardoor de gevolgen en de emoties door het dreigende virus worden uitvergroot.

Stadstekenaars 2021

Coronatijd getekend  van 15 december 2020 – zomer 2021

Gwen stok
Gwen Stok (1983) is illustrator, kunstenaar én een groot liefhebber van comics en strips. In haar illustraties geeft ze subtiel en speels een inkijkje in de menselijke aard.
Tijdens de tweede harde lockdown was Nederland vijf weken lang op slot. Nederland bleef zoveel mogelijk thuis.

Gwen maakte in deze periode één keer per dag een wandeling. Verder bleef ze vooral binnen. Ze vroeg aan diverse Rotterdammers om foto’s van hun raamuitzichten op te sturen. Deze foto’s combineerde ze met de indrukken die ze zelf tijdens haar wandelingen op deed en wat ze dagelijks in het nieuws vernam. Vervolgens werkte ze dit uit in een beeldverhaal van losse tekeningen en een stripachtige leporello, met als titel: Uitzicht uit het zicht.

De leporello symboliseert de sleur van de harde lockdown en de dagen die in elkaar overlopen.

De rode kleurtinten zijn gebaseerd op de routekaart van de maatregelen, maar verwijzen ook naar de continue hangende dreiging. Voor Gwen voelde de lockdown als een ‘tantaluskwelling’. Tegelijk was er ook steeds perspectief en uitzicht.

Funs Janssen
Grafisch ontwerper Funs, alias Funzig, verhuisde acht jaar geleden vanuit Limburg naar Rotterdam Zuid. In zijn werk zijn gentrificatie en straatcultuur belangrijke thema’s. Van wie is de stad?

Als stadstekenaar concentreert hij zich op het nachtleven. Funs is een avondmens, de avonden en nachten in de stad vindt hij magisch.

Hij bezocht de plekken waar jongeren na het beëindigen van de avondklok weer opnieuw samenkwamen, zoals het Schouwburgplein en het Charloisse Hoofd

Hij constateerde het onwennig en krampachtig afstand houden van elkaar tot het verlangen naar vrijheid en langzaam het ontstaan van een relaxte houding en nieuwe ontmoetingen en interacties.

Met zijn schetsboek en telefoon legt hij de nachtelijke taferelen vast. Die impressies zet hij vervolgens met behulp van een 3D-programma (blender) om naar een scène zodat de lichtpunten – een lantaarn, de koplampen van een auto of een brandende sigaret – tot leven komen. Als de scène af is gebruikt hij dit als basis voor de uiteindelijke illustratie.

Een spannend spel van licht en donker voltrekt zich in zijn stadsbeelden.

Gemma Plum
Grafisch ontwerper Gemma Plum (1974l) is gefascineerd door menselijk gedrag en gaat als een grafisch journalist aan de slag. Ze observeert en bevriest vervolgens in nonchalante zwarte lijntekeningen wat haar opvalt aan emoties, houdingen en bewegingen.

Als stadstekenaar ging ze op zoek naar de verhalen van Rotterdammers die op verschillende manieren met corona te maken kregen. Ze interviewde leerlingen en docenten van de Imeldaschool, medewerkers bij Prachtig en horecaondernemer Kristian (Kris) de Leeuw, medeoprichter van Bar, Poing en Sjatzi. De verhalen lopen uiteen, maar toch zijn er veel overeenkomsten.

Ze constateerde dat tijdens de pandemie de nuances lijken te zijn weggevallen: je bent voor of tegen; je past je aan of bent verloren; je floreert of gaat ten onder.

Het gewone menselijke gedrag ligt onder vuur én onder de loep.

In haar tekeningen van 1,5 meter breed laat Gemma treffend zien dat niet alles zo zwartwit is en mensen vaak te maken kregen met lastige en pijnlijke keuzes. Maar toch ze vooral een enorme veerkracht en flexibiliteit.